Koncepcja rozwoju odporności zbiorowiskowej znana jest od dość dawna – sięga czasów lekarza brytyjskiego, Williama Farra (1807–1883), który na przykładzie szczepień przeciwko ospie prawdziwej odkrył, że poza ochroną bezpośrednią przed zakażeniem wirusem ospy prawdziwej występuje także – nie mniej istotna – ochrona pośrednia. (Szczepienia a odporność zbiorowiskowa )

Ponadto badania seroepidemiologiczne mogą wymagać ogromnych grup populacji o dużej, choć niewystarczającej odporności zbiorowiskowej (85–90%), aby trafnie ujawnić i odpowiednio scharakteryzować brakujące 5–10% osób podatnych na zachorowanie, od których zależy przerwanie transmisji wirusa odry i jej utrzymanie. (Eliminacja odry, odporność, seroepidem)

Nie wprowadzono zalecenia szczepienia wszystkich dorosłych, m.in. z uwagi na potencjalne korzyści odporności zbiorowiskowej wynikającej ze szczepienia dzieci PCV-13. (Jak szczepienie dzieci przeciwko pneumok)